حضرت اباالفضل العباس

کنیه حضرت عباس ، « ابوالفضل » و برخی القاب ایشان ؛« قمر بنی هاشــم » ، « باب الحـوائج » ، « سـاقــي عطاشـا » و «علمدار» است .
در جریـان کـربـلا از مديـنـه بـه مـكـه تـا كـوفـه و كربلاء سپهسـالار کـاروان بـود .
حضرت عباس ع با پس زدن امان نامه ، بزرگتریـن درس وفـاداری را در جامعـه بـه نمایش گذاشـت .
بسیــار ولایـت مــدار بــــود و گــوش بــه سـخـنـان امـامش دوختـه بـود .
روز عاشورا وقتـی دسـتش بـه آب رسـیـد بـا تمـام تشـنگی بخاطـر عطـش امـام و بچه هایش ، آب ننوشید .
بـرای رساندن آب بـه خيمه هـا دو دستش قطـع شـده و در نهایـت بـه شـهادت رسید .
امـام بر بالین خون آلـود حضرت عباس فرمـود « اینک کمرم شکست و راه چـاره بـر مـن مـحـدود شـد . »
بعـد از شهادت حضـرت عبـاس ، امـام فـریـاد زد : « داد از بی کسی ، بـه تـو پناه می برم ای خـدا ! وای از کـمـی یـاران . »
باب الحوائـج قـمـر بني هاشـم در هنگام شهادت ۳۵ سـال سـن داشـت